محل روستای واریان

روستای زیبای واریان تقریبا در 25کیلومتری جاده چالوس قرار دارد این روستا به علت احداث سد کرج در سال 1334 وقرار گرفتن این روستا در داخل سد بافت قدیمی در زیر آب هست ولی بافت جدید در بالای سد وسمت مخالف جاده چالوس  قرار دارد

عکس زیر در زمانی گرفته شده که سد کرج احداث نشده بود وجاده چالوس از داخل روستا رد می شده:

اهالی این روستا برای رفت وآمد از قایق استفاده می کنند

عکس زیر محل مسیر رفت آمد این روستا را نشان می دهد

 

 

عکس فوق از بالای روستا گرفته شده

قزقانک، اولین شناگاه واریانیان :

در واریان قدیم که هنوز سد ساخته نشده بود،
مردم چندان هم با فن شنا بیگانه نبودند.
در مسیر رودخانه برکه ای بنام ” قزقانک” وجود داشت که جریان آب در آنجا آرام بود.
قزقانک در حد فاصل واریان و کوشک بالا و در مقابل باغات موسوم با “آلیس بابا” قرار داشت.
جوانان و نوجوانان در فصول گرم سال از این مکان برای شنا یا به تعبیر واریانیان “تِنوزی” استفاده می کردند. از میان شناگران ماهر آن زمان
می توان به شادروانان ابوالقاسم علیمحمدی، حاجی آقا نعمتی، میرزاعیسی اصغری و… اشاره نمود.

درخصوص واژه ی “تنوزی” به نظرمی رسد این واژه، کوتاه شده ی عبارت “تن آب زدن” فارسی باشد. نکته ی قابل تأمل دیگر واژه ی “قزقانک” می باشد؛ قزقانک واژه ای آذری و به معنای “دیگ کوچک” است ولی اینکه واژه های آذری از چه زمان و چطور وارد گویش واریانی شده است،قابل بررسی و تأمل می باشد…!

 

برف شیره (بستنی زمستانی واریان) :

در واریان و احتمالا” روستاهای همجوار وقتی زمستان رخت خود را بر می بست و کم کم بهار رخ می نمود، تابش آفتاب هم کمی شدت می گرفت و مردم برای تغییر ذائقه تمایل می یافتند از نوعی بستی زمستانی بنام “برف شیره” استفاده کنند. با شروع بهار برفهای حوالی دهکده اغلب آب شده بودند و جوانان و نوجوانان به کوهپایه ها رفته و مقداری از برفهای تمیز و دست نخورده را در ظرفی ریخته و به منزل می آوردند. سپس آن را با مقدار متناسبی شیره ی توت مخلوط کرده و در جمع دوستانه یا خانوادگی صرف می کردند. امروزه بدلیل گسترش آلودگی هوا از یک سو و رواج بستنی های پاستوریزه از سوی دیگر، برف شیره مورد استقبال مردم قرار نمی گیرد.

قطعه شعری درباره روستای واریان

عزیز، گلزار البرز واریان است/ بهشت جاودان آرام جان است

بلند آوازه است در قلب گیتی/فسانه گشته است جاودان است

به سان تاج، سرالبرز نشسته/چو الماسی درخشان، نورفشان است

سرش برشهر گوران است و شاه دژ /تنش خاک عزیز واریان است

دو چشمش چشمه سنگ است بی شک/هزاران چشمه برخاکش روان است

بلند بازوی آن کوه مناران/ ستبر و پرتوان دشمن بران است

دلش دریاست دریایی از عشق/چو زمزم، تشنه را آرام جان است

تمام خاک آن مُشک است و عنبر / به سان مُشکِ چین، جنت مکان است

تو گویی یوسف، اَر اغراق گوید/به چشم مجنون، لیلی چو جان است

خداوندا، نگهدار واریان را / که جان ما عجین با خاک آن است

(( شعر از : آقای یوسف نسبی ))

 

منبع : کانال واریانی ها

هتل واریان

هتل واریان از فراز تا فرود :

مدتی پس از آبگیری سد کرج ،
و با همت جمشید بزرگمهر،
ساختمان با عظمت و زیبای هتل واریان در ساحل غربی سد کرج ساخته شد.
هتل واریان تا قبل از انقلاب اغلب در انحصار مرفهین و میهمانان خارجی بوده ،
و پاتوق عده ای از متمولین و قماربازان حرفه ای بود.
با شروع انقلاب، میهمانان خارجی که مدت زیادی در هتل اقامت داشتند وسائل خود را باقیمت نازل فروخته و به کشورهای خود و بویژه ایالات متحده ی آمریکا مراجعت نمودند.
پس از انقلاب،
این هتل به تملک دولت درآمده و بین سازمان مختلف دولتی دست به دست می شد ،
تا اینکه در اثر اهمال عده ای،
طعمه ی حریق گردید و برخی از میهمانان هم جان خود را از دست دادند.
پس از آن هتل چندین بار مورد بازسازی قرار گرفت ،
و سرانجام به بهانه ی آلودگی آب سد کرج و با تصمیم شورای عالی امنیت ملی تخریب گردید.
هتل واریان علامت مخصوصی هم داشت ،
که از روی هم قرار گرفتن حروف H و V تشکیل شده بود ،
بدین ترتیب که حرف H روی حرف V قرار می گرفت و در فضای داخل هم فرمان قایق طراحی شده بود.

از علاقه مندانی که در خصوص هتل واریان اطلاعات دقیق و مستند دارند استدعا می کنیم،مطالب خود را جهت تکمیل این متن، برای ما ارسال نمایند.

منبع @Varian_khabar

 

نگاهی به تاریخچه ی ورزش واریان :

پس از آبگیری سد کرج،
عده ی زیادی از واریانیان به کرج مهاجرت کرده،
و بقیه در ارتفاعات بالاتر، محلی را برای سکونت انتخاب کردند،
که همان واریان جدید می باشد. اینان برای عبور و مرور از روی آب، ضرورتا” از قایق استفاده می کردند،
و به همین لحاظ از این طریق با قایقرانی وسپس اسکی روی آب آشنا شدند.
بامساعدت جمشید بزرگمهر و عده ای دیگر از مسئولین وقت؛
باشگاه یات کلاب (Yacht Club) یا همان آب اسکی وهمچنین فدراسیون قایقرانی در ساحل غربی سد کرج شروع به فعالیت نمودند.
جوانان واریان از این ورزشهای حرفه ای استقبال زیادی کرده ،
و به دلیل شرایط جسمانی مناسب و ذوق فراوان در اندک مدتی تبدیل به ستارگان ورزشی ایران در این دو رشته شدند.
حضور قوی این جوانان در عرصه ی ورزشهای حرفه ای و همچنین شرایط مناسب سد کرج ،
باعث شد که مسابقات بین المللی اسکی در برهه ای روی آبهای سد کرج نیز برگزار شود.
در رشته ی قایق پارویی (کانو و کایاک) جوانانی همچون حسین خیراللهی، کمال کیا، علیرضا علیمحمدی و … صاحب چندین مدال قهرمانی بین المللی شدند.
در رشته ی اسکی روی آب و بویژه شاخه ی اسلالوم (Slalom =مارپیچ) و برفوت (Bare foot= پای برهنه)، پرش و تریک (Trick= ترفند چرخش) واریان ورزشکارانی مطرحی را به کشور تقدیم نمود.
از این میان می توان به پیش کسوت آنان جناب موسی قدمی اشاره نمود که ورزش اسکی ایران مدیون زحمات و خدمات ارزنده ایشان بوده ،
و به همین سبب ، نامبرده را “پیردریا” لقب داده اند.
از دیگر ورزشکاران صاحب نام واریان می توان به آقای گلمحمد قدمی، مجید قدمی، علی قدمی، حسین نادری، زنده یاد حمزه گلابی، زنده یاد احمد قاسمی، غضنفر حسینی (سلمانی) و فرزندشان سیاوش حسینی (حسن سلمانی) و… یاد کرد.
شایان ذکر است که آقای حمزه گلابی در اوایل انقلاب و در انبار بنزین متأسقانه گرفتار حریق شد،
و جان به جانان تسلیم کرد.
همچنین مرحوم احمد قاسمی که قهرمان شاخه ی پرش وهمچنین تکنسین برق بود ،
در اوایل دهه ی 1380 هنگام خدمت به مردم و رفع مشکل قطعی برق، متأسفانه دچار حادثه برق گرفتگی شده و دعوت حق را لبیگ گفت.
برای این دو عزیز آرزوی مغفرت الهی و برای خانواده هایشان خوشوقتی و عمر باعزت آرزو می کنیم.

منبع:

@Varian_khabar

چنار کیان،
بلندترین درخت واریان :
در واریان قدیم و در محله ی کیان یک درخت چنار بلندی وجود داشت.
این درخت در پایین “سوی محمدرضا”ی کنونی و در حد فاصل مسجد کیان و منزل مشهدی یدالله آقامحمدی قرار داشت.
در پای این درخت چند تخته سنگ کوچک وجود داشت ،
که جوانان با زغال روی آن جدول رسم کرده وسپس “دوزبازی” می کردند. وقتی سد کرج برای آبگیری آماده
می شد ،
درخت مزبور همچون سایر درختان با اره برقی بریده شد.
در تخیل واریانیان نمی گنجید که سطح آب،
از ارتفاع این درخت بالاتر رود ،
ولی بعدها مشاهده کردند که سطح آب، از نوک فرضی درخت هم بالاتر رفته است!
قطر درخت مزبور در پایین تنه حدود 6 متر، دور تنه حدود 18 متر، ارتفاع حدود متر 40 و قدمت آن حدود 500 سال بوده است.
در متون علمی درخت چنار را Platanus Orientalis می نامند.
منبع:@Varian_khabar