ننه زبيده
قسمت دوّم:سربازي كريم
به نام خدا
كريم كلاس نهمِش كه تِمام گِردي بگوت ننه ديگه درس نيميخوانم،ميخوام بِشَم سركار،هرچه ننه بگوت نيميخوام بِشي سر كار،درسِتِ تِمام كن،بگوت نيميگِرده كه نيميگِرده…
كريم پسر خوبي بو،ولي پشت كار خوبي نِداشت،امرو ميشو كارخانه قرقره زيبا جاده تهران كار ميكُرد وقتي حقوق هاميگيت ديگه سركار نيميشو،تا اون پوله تِمام گِرده.وقتي تِمام ميگردي يه كارخانه ديگه كار ميكُرد…بالاخره از كارخانه قرقره زيبا بشو كارخانه مينو،از اونجه بَشو كربيت سازي،بعد هم بَشو كفش ملّي و و و و ….بقيه كارخانه ها هرجا كار ميكُرد بعداز حقوق يه عيبي ميَشت سركارخانه درميامبو.
يه روز ننه زبيده عصباني گِردي،بگوت:سَرَ خور اينجوري ميخواد زندگيت بَچِرخِه؟؟؟؟يه جا بِتَمَرگ كار كن اصلا نيميخوام كار كني اول بِشو تكليف سربازيتِ معلوم كن بعد يه حا بتمرگ كار كن،من كه از دست تو ذلّه گِرديَم يكمي از بِرارت رحيم يادگير،درسِشه ميخوانه نصف روزشم دكان مش محرم شاگردي مينه.
يه روز كريم بيامبو بگوت:ننه اگه بِشم سربازي به شما سخت ميگذِره،ننه بگوت:تو بشو سربازي شايد مرد گِردي ايشاالله جات خوب باشه،وگرنه تو برا ما نون بيار نييِي.يه جاهم كه وانميستي.كريم بگوت:ننه ميگن اگه تو بياي ژاندارمري مدرك فوت بابامه نشان بدييِي منه معاف مينَن…
ننه زبيده همراه كريم و مش رحمان عمويه كريم بَشون ژاندارمري سر پل كرج.
كريم اول بَشو با درجه دار اونجه حرف بزي،مدرك فوت باباشه نشان بدا،مدركاش كامل بو،درجه داره بگوت:مادرته صدا كن بياد تو بّينَم.
مش رحمان به ننه ياد بِدا بو چي بِگو.
ننه بَشو داخل اتاق،بگوت:سلام اقا،اين يال من نان اور خانه مايه،ما حقوق نِداريم،وقتي شوورم دَبو باغ اجاره ميكُرد ماهم كمك ميكُرديم زندگيمان ميچِرخي،اگه اينه بِشو سربازي من چه كنم؟؟؟
اون درجه داره كه سوال جواب ميكُرد بگوت:خب خانوم چند سالتونه؟؟؟
ننه بگوت:٣٥سالمه
يهو مش رحمان غيرتي گِردي بگوت:مگه ننش ميخواد بِشو سربازي كه سالِشِ خبر ميگيري،به سال زن داداشِم چيكار داري،قانون ميگو پسري كه نون اوره خانِيه بايد معاف گِرده.
نيميدانم سرهنگ بو يا استوار بو بَخِندي بگوت:اخه سال مادرش هم شرطه،اگه مادر٥٠سال به بالا باشه پسر معاف ميگِرده به شرطي كه بِرادر هم نداشته باشه
بالاخره نَتانِستن كريمه معاف كنن،كريم بشو سربازي،رحيم هم درس ميخواند…
ادامه دارد…
نويسنده:سروناز شريفي
@deh_karajiha_2