یکی از معدود اماکن گردشگری کرج که فقط برای ساکنین کرج شناخته شده است، منطقه کوهستانی دره وِسیه (Vasiyeh) در شرق کرج است که اتفاقا جاده پرترافیک چالوس از کنار آن میگذرد ولی به علت ناآگاهی مسافران از این منطقه زیبا، همچنان خلوت تر باقی مانده است (البته خود کرجیها جمعه ها شلوغش میکنند).

من که سالی چند بار به این دره برای کوه پیمایی (با شیب ملایم) میروم، این عکسها و گزارش را در تاریخ جمعه 8 شهریور 1392 تهیه کرده ام. البته با دوربین دوست و همراه خوبم، آقای مجید شریف سلیمانی.

این دره از منتهی الیه شرق کرج -منطقه حصار بالا- شروع شده و طول مسیر پیاده روی آن تقریبا ده کیلومتر است که در انتها به پشت کوههایی میرسید که از اتوبان تهران-کرج میتوانید از آن سوی کوه، آنتن‌های ماهواره ای و مخابراتی بزرگی را روی قله اش مشاهده کنید.

این تونل ویژه عابر پیاده بوده و حکم تونل زمان را دارد که شما را از شلوغی شهر و ترافیک جاده چالوس، به سکوت محض و دل طبیعت پاک، می رساند. دقیقا بالای این تونل، پرترافیک ترین جاده کشور (کرج-چالوس) با ترافیکی به درازای 120 کیلومتر قرار دارد …

حالا این دره کجاست و چه چشم اندازهایی دارد؟ ….؟

شهر کرج متأسفانه به دلیل مهاجرتهای بی حد و شدیدا صعودی در سالهای اخیر، تبدیل به ابر شهری شده که فاقد زیر ساختهای تفریحی و گردشگری لازم برای جمعیت حدود دو میلیونی (با احتساب جمعیت حومه) آن است. تا جایی که مردم به خاطر استفاده از معدود اماکن گردشگری شهر و اطراف آن -مخصوصا دهستانهای اطراف جاده چالوس- هجوم می آورند و همیشه ما ساکنین کرج باید تاوان ترافیک سنگین گردشگران را با تلف شدن وقتمان در اتوبانها و جاده های منتهی به کرج بپردازیم.

چگونه به دره وسیه برویم؟

از دو طریق میتوان به ابتدای این دره رسید، یکی از مسیر جاده چالوس، پس از گذر از منطقه حصار کرج است که حدوداً از ابتدای جاده چهار کیلومتر فاصله دارد و دیگری از داخل شهر کرج، کنار رودخانه و پل باستانی به سمت منطقه حصار و سرجوب حرکت میکنیم که در انتهای خط سوم حصار، میدانی قرار دارد که باید از آنجا پیاده مسیر را طی نمود. این مسیر دقیقا از زیر جاده چالوس میگذرد که یک تونل مخصوص عبور عابر پیاده، شما را به ابتدای مسیر کوه پیمایی، دره وسیه رهنمون می سازد.

در اینجا دیگر از خودرو خبری نیست. پس از طی چند صد متر به منطقه کم درخت تر و وسیع تری میرسیم که معمولا میتوانید گله های گوسفند را در دامنه کوههای اطراف مشاهده کنید. گوسفندانی که انگار تحت تاثیر خودروهای درون جاده، در یک مسیر فرضی و خطی از پیش تعریف شده حرکت میکنند.

در بیشتر فصول سال، از میان دره، جویباری خنک جاریست که در مرداد امسال نیز کم وبیش در برخی نقاط آن آب جاری بود و برخی جاهای دیگر خشک. و از درختان معروف این دره، همانند سایر دره های البرز، درخت بید وحشی و توت بیشتر به چشم میخورد و لابلای چشمه های اطرافش نیز درختچه های تمشک و زرشک هم وجود دارد.

ین دره همه گونه زیبایی دارد. از صخره ها سخت تا نیزارهای سبز و زیبایی که در بخشهای مرطوب دره روییده است و برای ادامه مسیر باید از میان آنها بخشی از مسیر را ادامه داد.

در این مسیر کوه‌گشت، میتوانید روزهای جمعه افراد مختلفی را ببینید که با انگیزه های مختلف به دل طبیعت می‌آیند؛ که در تصویر فوق مرد مسنی را مشاهده مکنید که به تنها به کوهستان آمده و در حال صرف صبحانه، زیر تک درختی تنهاست.

همینطور که بی هوا در میان نیزارها حرکت میکنید، ناگهان با اسب و الاغهای چوپانان منطقه هم مواجه میشوید. البته مواظب باشید که هیچگاه مثل ما از پشت سر به یک اسب نزدیک نشوید، هرچند اتفاقی برای ما نیافتاد ولی حیوان است دیگر، بعضی وقتها میترسد و از پشت لگد می‌پراند.

خوبه آدم بعضی وقتها مقاومت و سخت کوشی را از یک گیاه نرم و نازک بیاموزد که چگونه در دل صخره های سخت خود را جا میکند و ریشه اش باعث ترکیدن سنگهای خارا می شود. دل خیلی آدمها که از سنگ سخت‌تر نیست! بالاخره میشه همیشه یه جایی برای خودمون باز کنیم.

حتی اگر گلها و گیاهان، خارهایی باشند که گل خار میدهند و خشن، اما نباید در قیافه خشن و خاردارش متوقف شد، لطافتی در گلهای سفید و بنفش‌شان نهفته است که نگو!

منبع:http://irirantourism.blogfa.com